vrijdag, februari 17, 2006
'Nederlandse fotojournaliste zoekt het avontuur in Afghanistan'
Mary Munnik, een 38-jarige freelancefotograaf, besloot Nederland vaarwel te zeggen. Ze nam ontslag, zegde de huur van haar huis op en verkocht haar auto om naar Afghanistan te gaan. "Voorgoed is een groot woord, maar voorlopig blijf ik daar."
Tijdens een eerder verblijf van twee maanden in Afghanistan werd het haar duidelijk dat ze zich in dat land wilde vestigen. "Toen ik in Nederland terug was, wist ik het zeker: ik ga nogmaals en dan kom ik niet terug."
In de twee maanden die ze in Afghanistan verbleef, ontdekte Munnik dat ze als fotografe veel kan betekenen. Ze wil, samen met hulporganisaties, ook meehelpen aan de wederopbouw van het land. Vrij van avonturisme is de fotografe niet. "Alle buitenlanders die naar Afghanistan gaan, zijn avonturiers. Ik ook."
"Als je langer in Afghanistan verblijft, krijg je een beter beeld van de verhoudingen in het land", stelt ze. Ze is niet tevreden over de manier waarop Afghanistan in de media komt. Dat zou volgens haar met de werkwijze van veel journalisten kunnen samenhangen. "Sommigen komen voor twee à drie weken, dan is het moeilijk om genuanceerd verslag te doen."
Het gevaar in Afghanistan valt volgens Munnik mee. Bang om terug te keren naar Afghanistan is ze dan ook niet. "Ik ben avonturier, en daar horen risico’s bij." Eerder woonde Munnik drie jaar in Japan en drie jaar in Maleisië.
Haar familie en vrienden denken er anders over, vertelt de fotografe. "Ze vroegen me zelfs of ik dood wilde."
Lees het gehele artikel in het Reformatorisch Dagblad.
Al eerder verscheen een artikel in het blad DELTA van de TU Delft.
Tijdens een eerder verblijf van twee maanden in Afghanistan werd het haar duidelijk dat ze zich in dat land wilde vestigen. "Toen ik in Nederland terug was, wist ik het zeker: ik ga nogmaals en dan kom ik niet terug."
In de twee maanden die ze in Afghanistan verbleef, ontdekte Munnik dat ze als fotografe veel kan betekenen. Ze wil, samen met hulporganisaties, ook meehelpen aan de wederopbouw van het land. Vrij van avonturisme is de fotografe niet. "Alle buitenlanders die naar Afghanistan gaan, zijn avonturiers. Ik ook."
"Als je langer in Afghanistan verblijft, krijg je een beter beeld van de verhoudingen in het land", stelt ze. Ze is niet tevreden over de manier waarop Afghanistan in de media komt. Dat zou volgens haar met de werkwijze van veel journalisten kunnen samenhangen. "Sommigen komen voor twee à drie weken, dan is het moeilijk om genuanceerd verslag te doen."
Het gevaar in Afghanistan valt volgens Munnik mee. Bang om terug te keren naar Afghanistan is ze dan ook niet. "Ik ben avonturier, en daar horen risico’s bij." Eerder woonde Munnik drie jaar in Japan en drie jaar in Maleisië.
Haar familie en vrienden denken er anders over, vertelt de fotografe. "Ze vroegen me zelfs of ik dood wilde."
Lees het gehele artikel in het Reformatorisch Dagblad.
Al eerder verscheen een artikel in het blad DELTA van de TU Delft.
# posted by Jan-Edward : 00:56
Fujifilm introduceert 2 nieuwe films
Film is al vele malen doodverklaard, (vooral door technofreaks die niets van fotografie weten) maar blijkt levenslustiger dan zulke HEAO- en HTS-typjes in hun onbenul hopen.
Fujifilm introduceerde deze week twee nieuwe diafilms: De Fujichrome Provia 400X Professional en de Fujchrome T64 Professional.
Leest u even mee in het persbericht?
New Fujichrome T64 Professional is yet another indication of Fujifilm's commitment to develop new products and technologies that meet the needs of all photographers, whether they shoot film, digital or both," said Christian Fridholm, Director of Marketing, Professional Films, Fuji Photo Film U.S.A., Inc. "We are proud to provide photographers with the tools they need to create, express, document and communicate their visions."
Fujifilm introduceerde deze week twee nieuwe diafilms: De Fujichrome Provia 400X Professional en de Fujchrome T64 Professional.
Leest u even mee in het persbericht?
New Fujichrome T64 Professional is yet another indication of Fujifilm's commitment to develop new products and technologies that meet the needs of all photographers, whether they shoot film, digital or both," said Christian Fridholm, Director of Marketing, Professional Films, Fuji Photo Film U.S.A., Inc. "We are proud to provide photographers with the tools they need to create, express, document and communicate their visions."
# posted by Jan-Edward : 00:31
donderdag, februari 16, 2006
Expositie Guus Dubbelman in Tilburg
Tom van 't Hek (oud-hockeybondscoach) opent vandaag in Tilburg een expositie van sportfotograaf Guus Dubbelman (onder meer werkend voor de Volkskrant).
Emoties zijn een belangrijk onderwerp in het werk van Guus Dubbelman (1958), ruim 25 jaar fotograaf en werkend voor onder meer De Volkskrant. In zijn sportfoto's is hij vooral in het menselijke aspect, datgene wat zich onttrekt aan de eerste waarneming. Zijn oog valt ook op de tragiek die topsport soms zo extreem nabij is. Zo zijn er op de expositie twee foto's te zien van het Heizeldrama uit 1985, waar 39 mensen omkwamen in het gedrang voorafgaand aan de Europa Cup 1-finale tussen Liverpool en Juventus. Ook is een kleine serie foto's opgenomen van Mohammed Ali, een jeugdheld van Dubbelman: vechtend, biddend in zijn huis, zoekend naar Hollandse plakboeken in zijn kelder, en uiteindelijk een man die een schim is van de prachtige, trotse bokser die hij ooit was.
De expositie is te bekijken rondom de aula van de Universiteit van Tilburg.
Emoties zijn een belangrijk onderwerp in het werk van Guus Dubbelman (1958), ruim 25 jaar fotograaf en werkend voor onder meer De Volkskrant. In zijn sportfoto's is hij vooral in het menselijke aspect, datgene wat zich onttrekt aan de eerste waarneming. Zijn oog valt ook op de tragiek die topsport soms zo extreem nabij is. Zo zijn er op de expositie twee foto's te zien van het Heizeldrama uit 1985, waar 39 mensen omkwamen in het gedrang voorafgaand aan de Europa Cup 1-finale tussen Liverpool en Juventus. Ook is een kleine serie foto's opgenomen van Mohammed Ali, een jeugdheld van Dubbelman: vechtend, biddend in zijn huis, zoekend naar Hollandse plakboeken in zijn kelder, en uiteindelijk een man die een schim is van de prachtige, trotse bokser die hij ooit was.
De expositie is te bekijken rondom de aula van de Universiteit van Tilburg.
# posted by Jan-Edward : 12:27
Wie wil 2500 euro in Foam steken?
Uit het Parool:
Foam, het Fotografiemuseum Amsterdam, zoekt 'beleggers'. Om nieuwe projecten te financieren en minder afhankelijk te worden van subsidies, zoekt het museum mensen die bereid zijn 2500 euro in Foam te steken.
Met een knipoog spreekt Foam van 'aandeelhouders'. Maar in feite is het een gift, die na belastingvoordeel (want aftrekbaar) netto 1500 gulden kost.
Gulden?
Foam, het Fotografiemuseum Amsterdam, zoekt 'beleggers'. Om nieuwe projecten te financieren en minder afhankelijk te worden van subsidies, zoekt het museum mensen die bereid zijn 2500 euro in Foam te steken.
Met een knipoog spreekt Foam van 'aandeelhouders'. Maar in feite is het een gift, die na belastingvoordeel (want aftrekbaar) netto 1500 gulden kost.
Gulden?
# posted by Jan-Edward : 12:06
woensdag, februari 15, 2006
Guus Dubbelman over sportfotografie
Die hoge reclameborden in Duitse stadions zijn bijna fascistoïde.
Een goede sportfoto is altijd een combinatie van talent èn geluk. Dat geluk kan je alleen afdwingen door het moment in je hoofd te creëren.
Tien jaar of twintig jaar geleden maakten we mooiere foto's.
Guus Dubbelman.
Een goede sportfoto is altijd een combinatie van talent èn geluk. Dat geluk kan je alleen afdwingen door het moment in je hoofd te creëren.
Tien jaar of twintig jaar geleden maakten we mooiere foto's.
Guus Dubbelman.
# posted by Jan-Edward : 21:36
Wast nu echt nog witter dan wit
De omloopsnelheid is bijna niet bij te houden, maar de website van Hollandse Hoogte is alweer (dan wel: nu echt helemaal) vernieuwd:
Neem een kijkje bij Hollandse Hoogte.
Neem een kijkje bij Hollandse Hoogte.
# posted by Jan-Edward : 21:24
Australische tv toont nieuwe Abu Ghraib-foto's
De Australische publieke omroep SBS gaat woensdag nieuwe foto's van mishandelingen door Amerikaanse soldaten in de Iraakse Abu Ghraib-gevangenis tonen. Het materiaal is op dit moment de inzet van een juridische strijd in de Verenigde Staten om publicatie te voorkomen.
De afbeeldingen zijn in dezelfde periode genomen als de in 2004 gelekte foto's van Amerikaanse militairen die Iraakse gevangenen mishandelen. Volgens een voormalig sergeant 'mishandelen' de soldaten ook Iraakse kinderen om zo hun vaders aan het praten te krijgen.
Volgens SBS tonen de nog niet eerder openbaar gemaakte foto's nieuwe incidenten van doodslag, folteringen en seksuele vernedering.
SBS wil de foto's 's avonds (10.30 uur onze tijd) tonen. Een woordvoerster wilde niets zeggen over de manier waarop de omroep de beelden bemachtigde.
Bronnen: ANP, De Standaard.
Lees meer in De Standaard.
De afbeeldingen zijn in dezelfde periode genomen als de in 2004 gelekte foto's van Amerikaanse militairen die Iraakse gevangenen mishandelen. Volgens een voormalig sergeant 'mishandelen' de soldaten ook Iraakse kinderen om zo hun vaders aan het praten te krijgen.
Volgens SBS tonen de nog niet eerder openbaar gemaakte foto's nieuwe incidenten van doodslag, folteringen en seksuele vernedering.
SBS wil de foto's 's avonds (10.30 uur onze tijd) tonen. Een woordvoerster wilde niets zeggen over de manier waarop de omroep de beelden bemachtigde.
Bronnen: ANP, De Standaard.
Lees meer in De Standaard.
# posted by Jan-Edward : 14:22
Foto Steichen brengt 2,9 miljoen dollar op
Een zeldzame afdruk van een foto genomen door fotografie-pionier Edward Steichen heeft een record-opbrengst opgeleverd. "The Pond-Moonlight", een foto die Steichen in 1904 maakte in New York werd op een veiling van Sotheby's verkocht voor 2,9 miljoen dollar, meer dan het dubbele van het vorige record.
De foto van 41 bij 48cm toont een poel in een bebost gebied, met licht dat door de bomen heen in het water wordt gereflecteerd. De overige twee afdrukken van deze foto bevinden zich in museumcollecties. De geveilde foto was ingebracht door het Metropolitan Museum of Art dat een van die twee overige exemplaren bezit. De naam van de koper is niet bekendgemaakt.
Het vorige record stond op naam van een foto van Richard Prince. Zijn "Untitled (Cowboy)" werd vorig jaar november voor 1.248.000 dollar geveild.
Lees meer bij CNN.
# posted by Jan-Edward : 14:12
Guus Dubbelman op Radio 747
Vanavond in het radio-programma De Avonden spreekt Guus Dubbelman over zijn werk als fotograaf. Is het maken van een mooie sportfoto geluk of talent? Een gesprek van 12 minuten met Gijs Groenteman.
VPRO, 20.00, Radio 747.
VPRO, 20.00, Radio 747.
# posted by Jan-Edward : 09:40
maandag, februari 13, 2006
"Een cliché van olympische proporties"
Anil Ramdas schreef vandaag een prachtige column over World Press Photo in NRC Handelsblad.
Een samenvatting:
Ik begrijp de winnende World Press Photo 2005 niet. Laat ik het zo zeggen: ik begrijp de foto wel, ik begrijp de foto maar al te goed, ik begrijp alleen niet waarom hij gewonnen heeft.
De foto is een cliché van olympische proporties. Kijk eens mensen, er is nog steeds ellende in Afrika. De foto is te eendimensionaal om de aandacht vast te houden, er zit geen verhaal in, in ieder geval geen gelaagd verhaal of diepere boodschap.
In mijn omgeving zeggen ze dat ik me te veel opwind om krantenfoto’s. Zelfs kranten nemen hun eigen foto’s niet geweldig serieus, dat weet ik ook wel. De paar keren dat ik erbij was toen een krant werd gemaakt werd er over de foto op de voorpagina niet meer dan veertig seconden gesproken.
Ik wil nog een stapje verder gaan en beweren dat krantenfoto’s uiteindelijk de redding zullen blijken van de papierenkrant in het ouderwetse formaat. Maar dan moet de foto wel multidimensionaal zijn, tot nadenken stemmen, je moet de lagen ontdekken, je moet als het ware steeds nieuwe onderschriften kunnen formuleren. En dat kan bij de winnende foto van O’Reilly niet. Deze foto is wat die is, een beeld van hopeloze ellende.
Lees de gehele column in NRC Handelsblad.
Een samenvatting:
Ik begrijp de winnende World Press Photo 2005 niet. Laat ik het zo zeggen: ik begrijp de foto wel, ik begrijp de foto maar al te goed, ik begrijp alleen niet waarom hij gewonnen heeft.
De foto is een cliché van olympische proporties. Kijk eens mensen, er is nog steeds ellende in Afrika. De foto is te eendimensionaal om de aandacht vast te houden, er zit geen verhaal in, in ieder geval geen gelaagd verhaal of diepere boodschap.
In mijn omgeving zeggen ze dat ik me te veel opwind om krantenfoto’s. Zelfs kranten nemen hun eigen foto’s niet geweldig serieus, dat weet ik ook wel. De paar keren dat ik erbij was toen een krant werd gemaakt werd er over de foto op de voorpagina niet meer dan veertig seconden gesproken.
Ik wil nog een stapje verder gaan en beweren dat krantenfoto’s uiteindelijk de redding zullen blijken van de papierenkrant in het ouderwetse formaat. Maar dan moet de foto wel multidimensionaal zijn, tot nadenken stemmen, je moet de lagen ontdekken, je moet als het ware steeds nieuwe onderschriften kunnen formuleren. En dat kan bij de winnende foto van O’Reilly niet. Deze foto is wat die is, een beeld van hopeloze ellende.
Lees de gehele column in NRC Handelsblad.
# posted by Jan-Edward : 23:58
Boekentip
Bij boekhandel De Slegte ligt Amsterdam & de rest van de wereld van fotojournalist Wubbo de Jong in de ramsj voor minder dan twaalf euro.
Voor de liefhebbers van grove korrel.
Voor de liefhebbers van grove korrel.
# posted by Jan-Edward : 19:00
CNN praat met Anton Corbijn
Op de website van CNN is een interview na te lezen dat het programma The Scene had met fotograaf Anton Corbijn, vooral over de invloed van de stad Amsterdam op zijn werk.
Lees het hier.
TS: Why did you leave Holland for England in 1979?
AC: In England it felt like art, photography and music was much more life or death, whereas in Holland it felt subsidised so that was why I left. When I photographed musicians in England in the 1970s I got so much more out of the pictures than photographing people in Holland because the whole intensity of being a musician in England -- trying to get out of those grey tower blocks and trying to make a name for yourself -- it really meant so much to those people, they really meant everything they were doing. In Holland it felt like music was a hobby. For me photography was also very important as a way of survival and I felt I was much more linked to the English spirit than the Dutch spirit. I think I was always and still am attracted to people who care very much about what they're doing and who involve themselves totally.
Lees het hier.
TS: Why did you leave Holland for England in 1979?
AC: In England it felt like art, photography and music was much more life or death, whereas in Holland it felt subsidised so that was why I left. When I photographed musicians in England in the 1970s I got so much more out of the pictures than photographing people in Holland because the whole intensity of being a musician in England -- trying to get out of those grey tower blocks and trying to make a name for yourself -- it really meant so much to those people, they really meant everything they were doing. In Holland it felt like music was a hobby. For me photography was also very important as a way of survival and I felt I was much more linked to the English spirit than the Dutch spirit. I think I was always and still am attracted to people who care very much about what they're doing and who involve themselves totally.
# posted by Jan-Edward : 13:05
Een slecht jaar voor fotojournalistes?
Naast de eerder genoemde curieuze zaken:
Wat in de lijst van winnaars van World Press Photo opvalt is dat er dit jaar zo weinig fotografes in de prijzen zijn gevallen. En onder de schaarse uitzonderingen waren dan nog twee helften van duo's.
En is het niet vreemd dat de foto van Finbarr O'Reilly in zijn eigen categorie (People in the News) slechts een tweede prijs kreeg, maar daarna toch met de grootste eer ging strijken? Dat is toch tamelijk inconsequent. Mocht Sven Torfinn niet winnen omdat zijn foto onlangs al een prijs in de wacht gesleept had?
Als WPP zo doorgaat zijn naam te grabbel te gooien keren internationale fotojournalisten zich nog eens af van deze competitie, zoals dat al eerder op nationaal niveau bij de Zilveren Camera gebeurde. Kapers op de kust zijn er genoeg, vooral in de Verenigde Staten (zoals Pictures of the Year International).
Wat in de lijst van winnaars van World Press Photo opvalt is dat er dit jaar zo weinig fotografes in de prijzen zijn gevallen. En onder de schaarse uitzonderingen waren dan nog twee helften van duo's.
En is het niet vreemd dat de foto van Finbarr O'Reilly in zijn eigen categorie (People in the News) slechts een tweede prijs kreeg, maar daarna toch met de grootste eer ging strijken? Dat is toch tamelijk inconsequent. Mocht Sven Torfinn niet winnen omdat zijn foto onlangs al een prijs in de wacht gesleept had?
Als WPP zo doorgaat zijn naam te grabbel te gooien keren internationale fotojournalisten zich nog eens af van deze competitie, zoals dat al eerder op nationaal niveau bij de Zilveren Camera gebeurde. Kapers op de kust zijn er genoeg, vooral in de Verenigde Staten (zoals Pictures of the Year International).
# posted by Jan-Edward : 01:26
|